Osim Rimokatoličke crkve, zapadnih crkava i hrišćanskih crkava istočnog obreda, Božić slave i pravoslavne koje su krajem prošlog vijeka prešle na Gregorijanski kalendar.

Božić po julijanskom kalendaru 13 dana kasnije slave pripadnici Srpske i Ruske pravoslavne crkve, Jerusalimska patrijaršija i Sveta gora.

Katolička crkva u ponoć između Badnjeg dana 24. decembra i Božića 25. decembra služi svetu misu koja se zove Ponoćka. To je služba koju upražnjava samo Rimokatolička crkva, jer se smatra da baš tada dolazi iz mraka Božje svetlo.

Prema predanju Isus Hrist je rođen 25. decembra u Vitlajemskoj pećini pa se ovaj datum, uz razlike u kalendarima, poštuje u celom hrišćanskom svetu.

U svim hrišćanskim crkvama, na Badnje veče i Božić, čitaju se djelovi Jevanđelja o rođenju Spasitelja i događaj u Vitlajemu koji je promenio istoriju čovečanstva.

Na Badnje veče i Božić katolički vjernici dolaze na poklon jaslama Bogomladenca koja se tradicionalno improvizuju u svim hramovima.

Ovaj običaj je sjećanje na poklonjenje tri mudraca sa Istoka koji su, prema predanju, stigli u Vitlejem prateći najsjajniju zvezdu koja se zaustavila tačno iznad pećine rođenja.

Putovanje mudraca sa istoka trajalo je 40 dana pa toliko traje i božićni hrišćanski post koji se završava sa početkom praznovanja Božića.

Danas Božić slave i mnogi nehrišćani kao tradicioni porodični praznik kada se daju i primaju prigodni pokloni.

U Japanu Božić se slavi po uzoru na zapadne hrišćanske zemlje, a na Tajvanu Božić je neslužbeno bio slavljen budući da je slučajno toga dana, potpisan 1947. ustav Republike Kine koji se svake godine slavio kao nacionalni praznik. Od 2001. ukinut je taj praznik, ali se Božić ipak ponegdje neslužbeno slavi.