Poema „Kada plivaš“ u Kotoru i Budvi

Uz podršku bokeljskih intelektualaca i institucija maritimna poema „Kada plivaš“ reditelja i novinara Rastka Šejića biće predstavljena u Kotoru u petak 9. avgusta u 22 sata u porti crkve Svetog Nikole, a u Budvi u utorak 13. avgusta u 21 čas na trgu ispred Spomen-kuće „Stefana Mitrova Ljubiše“.

Rastko Šejić, istaknuti dokumentarni reditelj, novinar i umjetnik različitih talenata, s dugogodišnjim angažmanom u društvenim i umjetničkim sferama, prenosi svoju duboku povezanost s Bokom kroz metaforičnu poemu „Kada plivaš”, koju su izdali IK Prometej Novi Sad, Matica Boke i Udruženje „Šta hoćeš“. Nakon uspješnih promocija održanih u desetak gradova regiona poema će biti predstavljena u dva stara bokeljska grada – Kotoru i Budvi.

Srpsko pjevačko društvo Jedinstvo (1839) vraća „Kada plivaš“ nazad u Boku u petak 9. avgusta u 22 sata u porti crkve Svetog Nikole u Kotoru. O poemi će pored autora govoriti Dragan Đurčić, počasni član i dugogodišnji sekretar SPD „Jedinstvo“; Isidora Lazarević Milivojević, profesor francuskog jezika i književnosti; i Ljiljana Čolan, profesor srpskog jezika i književnosti. Odlomke će čitati Elena Simović, učenica trećeg razreda Gimnazije Kotor, a muzičku pratnju kreiraće Nikola Vukšić, član hora „SPD Jedinstvo“.

JU Muzeji i galerije Budve predstavljaju ovu poemu na trgu ispred Spomen-kuće „Stefana Mitrova Ljubiše“, u utorak 13. avgusta u 21 čas. O poemi će pored Šejića i ilustratora knjige akademskog slikara Zorana Mujbegovića, govoriti: Božena Jelušić, književnica, političarka i profesorka, Ranko Pavićević, novinar, kritičar i publicista, Radmila Knežević, glumnica i pesnikinja. Promociju će pratiti video klipovi odlomaka poeme.

Po mišljenju kritike Šejićeva Boka Kotorska u ovoj poemi najsličnija je mitskoj Sumatri Crnjanskog. On, kao „furešt“, uspješno zalazi u dubine bokeljskog duha i donosi svoju originalnu perspektivu, što je izazov vrijedan hvale s obzirom na ljepotu kojom Boka vekovima očarava umjetnike. Poema „Kada plivaš” predstavlja duboko ukorjenjen odnos sa Bokom, izražen specifičnim urbanim jezikom i stilom prepoznatljivim svima koji su devedesetih godina prošlog vijeka čitali i čuvali letke Studentskog protesta 1996/97 i Otpora. Definisana i kao geopoetska knjiga, Šejićev sakralni ritual plivanja put je ka harmoniji sa prirodom i samim sobom, ali u sukobu sa živo dočaranim tranzicionim i mentalitetskim izazovima. Tonom „melanholičnog aktiviste“ i „talentovanog plivača“, kako je to kritika nazvala, autorov izbor je borba, ili „hodočašće“ vodenom pustinjom. Prema tumačenjima poema se može čitati i kao potpuna metafora za životne bure, ali i kao „uputstvo za odlazak na more“.

Ilustracije akademskog slikara Zorana Mujbegovića u detalju i svedenosti vinjeta upotpunjuju doživljaj pjesama.

Dramska radnje ove poeme je plivanje, stalni pokret, koja inspiriše lirskog subjekta na kreiranje izuzetnih slika. Po mišljenju recenzenta Željka Komnenovića:„Zaista, to podsjeća na slike Voja Stanića. Kao da se nalazite na toj plaži, kao da je ljeto.“