Monografija objedinjuje više od dve stotine reprodukcija, analitičku studiju Aleksandre Lazar, istoričarke umetnosti iz Londona, tekst Daniela Mikića, višeg kustosa Galerije ,,Nadežda Petrović” o umetničkom i socijalnom aktivizmu Božidara Plazinića i obilje dokumentarnog materijala.

Božidar Plazinić (1954) je u kontinuitetu i aktivno prisutan na umetničkoj sceni Srbije od sedamdesetih godina XX vijeka. Izlagao je na preko pedeset samostalnih i brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Djela mu se nalaze u svim značajnijim muzejima na prostoru nekadašnje Jugoslavije (Muzej savremene umetnosti, Beograd; Narodni muzej, Beograd; Jugoslovenska akademija znanosti i umjetnosti, Zagreb i dr.). Dobitnik je brojnih nagrada među kojima su: Nagrada za slikarstvo na 18. Međunarodnoj izložbi 1987. u Parizu, Nagrada za slikarstvo na 38. Oktobarskom salonu u Beogradu 1997, Oktobarska nagrada Čačka.

„Božidar Plazinić, umetnik nesvakidašnje životne i umetničke energije, svoje potencijale usmerio je isključivo ka istraživanju filozofije esencijalnog u umetnosti. Sa istim žarom od svojih početaka u svetu umetnosti, sredinom 70ih godina prošlog veka, do današnjeg dana, Plazinić proteže konstantu idejno-mitološko-filozofskog koncepta, čvrsto vezanog za praosnove ljudskog bitisanja – zemlju, kamen, vatru, nebo, svetlost, krug, spiralu, trougao, krst, ali i produkte civilizacijskih dostignuća – knjigu, umetnost, dijalog, biblioteku!“, navodi se u riječi urednice monografije Mirjane Racković.