Rođen je 9. oktobra 1892. godine u selu Dolac u blizini Travnika.

Djetinjstvo je proveo u Bosni, koja je u to vreme pripadala Austrougarskom carstvu.

Studije filozofije upisao je u Zagrebu, a studirao je i u Beču i Krakovu. Već na početku Prvog svetskog rata bio je uhapšen zbog anti-austrijskih tendencija, pa je za to vreme morao da prekine stuidije, ali je 1923. godine doktorirao književnost na Univerzitetu Gracu.

Nakon studija započeo je diplomatsku službu u Jugoslaviji, a ovu karijeru završio je kao jugoslovenski ambasador u Berlinu kada je 1941. godine Nemačka okupirala Jugoslaviju.

Svoju književnu karijeru započeo je kao pjesnik, a bio je jedan od saradnika časopisa “Hrvatska mlada lirika” još 1914. godine. Krajem Prvog svetskog rata objavio je svoje dve zbirke stihova u prozi – “Ex Ponto” i “Nemiri”.

Prvi roman “Put Alije Đerzeleza” objavljen je 1920. godine, a svoja tri velika romana objavio je iste godine – 1945. godine, a u pitanju su “Na Drini ćuprija”, “Travnička hronika” i “Gospođica”.

Nobelovu nagradu za književnost dobio je 1961. godine, a nagradu od milion dolara je u potpunosti poklonio za razvoj bibliotekarstva.