Foto: Narodna biblioteka Budve

Andrija Radulović, književnik, uređivao je više časopisa za književnost, kulturu i umjetnost, esejista, publicista, književni kritičar, antologičar, prevodilac , rođen je 3. februara 1970.godine u Podgorici u porodici prosvjetnih radnika.

Na Univerzitetu Crne Gore studirao je istoriju.

Završio Pedagoški fakultet (profesor razredne nastave) na Novosadskom Univerzitetu.

Autor dvanaest knjiga poezije i dvije antologije poezije, kao i niza tekstova iz svijeta kulture i umjetnosti u dnevnim i međunarodnim renomiranim listovima,novinama i časopisima.

Radio je kao profesor u osnovnoj školi, novinar u dnevnom listu „Glasa Crnogoraca“ (1999); kao vršilac dužnosti glavnog urednika i zamjenik glavnog urednika u „Književnom zapisu“( lista za književnost i kulturu Udruženja književnika Crne Gore 2009-2014);operativni urednik književnog časopisa „Skver“ ( na stranim jezicima ) Udruženja književnika Crne Gore (2008-2018);glavni i odgovorni urednik književnog časopisa „Skver“ Udruženja književnika Crne Gore (2018-2020) i član redakcije „Književnih novina“ (Beograd).

Predsjednik Odbora za međunarodnu saradnju Udruženja književnika Crne Gore (2005-2015); urednik-gost u časopisu „Trg“ (2014); potpredsjednik Fondacije za književnost i kulturu „Miodrag i Branka Ćupić“ (2011-2021) i stalni predsjednik žirija za regionalnu književnu nagradu „Miodrag Ćupić“ (2011-2021); jedan od osnivača i potpredsjednik Književnog društva „Njegoš“ (2010-2014); kao i član i predsjednik žirija za nagrade „Marko Miljanov“ UKCG-a i „Makarijevo slovo“.

Bio je predsjednik žirija za dodjelu Državne nagrade „Oktoih“ za izuzetne rezultate iz oblasti vaspitanja i obrazovanja.

Predstavnik je Crne Gore u Programskom savjetu Foruma slovenskih kultura, međunarodne organizacije koja promoviše očuvanje kulturnih vrijednosti i tradicije na prostoru slovenskih zemalja od 2021 godine.

Generalni direktor Direktorata za podsticanje i razvoj kulturno-umjetničkog stvaralaštva u MPNKS od 12 maja 2021. godine do 28.jula 2022.

Bio je koordinator za izložbu crnogorskih umjetnika na 59. Venecijanskom bijenalu 2022. godine, koju je svečano i otvorio u ime Ministarstva prosvjete, nauke, kulture i sporta Crne Gore u Palati Malipiero.

Član Odbora za književnost Crnogorske akademije nauka i umjetnosti od 2022.godine.

Objavio je sledeće knjige:

„Pogled s mosta“ („Unireks“, Podgorica, 1994);
„Znak u pijesku“( ‘’Grad pisaca’’, Herceg Novi, 1995);
„Ponoć na Donu“(“ Obodsko slovo“, Rijeka Crnojevića, 1997);
„Ognjeno rebro“ („Stupovi”, Andrijevica , 1998; rukopisna recenzija Matije Bećkovića);
„Riječ sa juga“(Izbor kratkih pjesama na ruski jezik; „ Oktoih,“ Podgorica, 2000);
„Anđeo u pšenici“( „Apostrof,“ Beograd, Udruženje književnika Crne Gore, Podgorica, 2002);
„Ognjeno rebro“(na bugarski ), Sofija , 2003;
„Coasta de boc“ (na rumunski jezik), Trgovište, 2006;
„Sniježna azbuka“, Oktoih, Podgorica, 2007;
„Zvono“(poema), Unireks, Podgorica, 2008;
„Bivše kraljevstvo“ , Udruženje književnika Crne Gore, 2010;
„Snežnaя azbuka“ (na ruski jezik), Tver, Rusija, 2011;
„Snežna azbuka“ (na slovenački jezik), Ljubljana, 2013;
„Jezerski vrh“ (Antologija poezije povodom 200-godišnjice rođenja Petra II Petrovića Njegoša), Književno društvo „Njegoš“ , Nikšić, „Štampar Makarije“, Beograd 2012/2013;
„Bijela pčela Volta Vitmena“ („ Obodsko slovo“, Podgorica „ Štampar Makarije“, Beograd, 2015);
„Sniježna azbuka“( audio knjiga , tekst čita Dejan Đonović; Biblioteka za slijepe Crne Gore, Podgorica, 2017.
„Kad bih plakao kao vinograd“( „ Unireks,“ Podgorica, 2018).
„General i lasta“ (Udruženje književnika Crne Gore , Podgorica, 2021)
„General i lasta“ (audio knjiga, tekst čita Žana Gardašević; Biblioteka za slijepe Crne Gore, Podgorica, 2022)

Dobitnik je sledećih književnih nagrada i društvenih priznanja:
Nagrada Iguman Stefan (Jugoslovenski konkurs Izdavačke kuće „Stupovi“ za rukopis knjige „Ognjeno rebro“;

Prva nagrada Vidovdanskog sajma knjiga za poeziju; Podgorica;
Gramota Literarnog muzeja Bugarske,(Sofija);

Internacionalna nagrada Noside (UNESKO), Italija;

Povelja za poseban doprinos kulturi-Aninoasa, Rumunija;

Zlatna značka Kulturno prosvetne zajednice Srbije;

Vukova povelja, Loznica (Pedagoški pokret Srbije) ;

Regionalna književna nagrada Kočićevo pero (Banja Luka-Beograd);

“Božidar Vuković Podgoričanin „ -Nagrada UKCG na Međunarodnom sajmu knjiga u Podgorici 2008.
godine

„Marko Miljanov“ -Godišnja nagrada Udruženja književnika Crne Gore za najbolju knjigu;

Zlatno pero Rusije,( Moskva);

Tverska Gramota, Ministarstvo kulture Tverske gubernije ,Rusija;

Balkanika (Nagrada za najboljeg pjesnika na Balkanu), Rumunija;

Međunarodna nagrada za poeziju- Naji Naaman, Liban;

„Boris Kornilov“(Sankt-Peterburg), Rusija;

„Simo Matavulj“- nagrada Udruženja književnika Srbije, Beograd;

Diploma izuzetnosti Međunarodnog maratona poezije Lanart, Slovenija;

Pečat varoši sremsko-karlovačke, Sremski Karlovci, Srbija;

„Radoje Domanović“, Beograd.

Poezija ovog pjesnika prevedena je na: ruski, engleski, bugarski, italijanski, rumunski, španski, grčki, mađarski, arapski, danski, slovenački, makedonski, poljski, švedski, ukrajinski, francuski, bjeloruski, njemački, hebrejski, češki, slovački, turski,svahili, bengalski i jermenski jezik.

Zastupljen je u velikom broju domaćih i stranih izbora, pregleda, atlasa i antologija poezije, između ostalog: Antologiji slovenske poezije „Iz vijeka u vijek“(Moskva, 2003.), Antologiji svjetske poezije (na engleskom jeziki, Vašington 2003.), Antologiji „Sto evropskih pjesnika“ (na slovenačkom jeziku, Velenje 2017.), Atlasu Evropske poezije (Banja Luka 2013), Antologiji svjetske poezije na italijanskom,engleskom i španskom jeziku (Ređo Kalabrija, 2005.), Antologiji Balkanika-pjesnika Balkana (na rumunski jezik, Braila 2012) , ( Antologiji „Marko Miljanov“ (UKCG, Podgorica 2017), Antologiji časopisa „Pjesnik „ (na engleskom jeziku, London 2021), kao i u leksikonima: Leksikon pisaca prosvjetnih radnika Jugoslavije, Ko je ko u kulturi Crne Gore, Leksikon crnogorske kulture .

Učesnik je regionalnih, evropskih i svjetskih festivala poezije, kao i više naučnih skupova ( O Petru II Petroviću Njegošu na Filološkom fakultetu državnog Univerziteta u Sankt-Peterburgu 2001. godine.)

Čuveni evropski časopis Modern poetry in translation (London) koji su svojevremeno osnovali Ted Hjuz i Danijel Vajsbort, objavio je poeziju i esej Andrije Radulovića kao jedinog autora iz Crne Gore.

Feljton „Skica za portret pjesnika Andrije Radulovića“ (izbor tekstova književne krtitike o stvaralaštvu ovog autora ) objavio je mr Aleksandar Ćuković u listu „ Dan “ (maj, 2017.).

Pisac i šahovski velemajstor Milan Draško objavio je feljton o Andriji Raduloviću pod nazivom „Pjesnik nad šahovskom tablom“ –Šah mat lista, H.Novi.

Književni časopisi „ Slovo“ ( Nikšić) i „Srpski pregled“ ( Banja Luka) , „Savremenik“(Beograd), „Mladost“ (Moskva) i „Poetiks“ (Atina) priredili su književne portrete Andrije Radulovića.
Biobibliografiju Andrije Radulovića uradila je Lidija Kaluđerović (bibliograf NB) i ona iznosi 1900 jedinica – Nacionalna biblioteka Crne Gore“ Đurađ Crnojević“ , Cetinje, 2022.

Radulovićevo stvaralaštvo predstavljeno je u Srbiji, Bugarskoj,Rusiji, Rumuniji, Italiji, Sloveniji i Bosni i Hercegovini u više navrata na poziv visokih kulturnih i državnih institucija.

Održao je preko sedamdeset književnih večeri u najuglednijim kulturnim , obrazovnim i naučnim institucijama.

Slikarka Ana Gorban uradila je seriju slika po Radulovićevoj knjizi „Sniježna azbuka“.

Na Pivskim književnim susretima priređen je portret pjesnika Andrije Radulovića o kome je govorio prof.dr Nenad Vuković, akademik CANU-a.

Saradnik je više od sto tridest listova i časopisa u zemlji i inostranstvu u kojima objavljuje poeziju i tekstove iz svijeta kulture i umjetnosti.

Jedan je od osnivača šahovskog kluba „Mihail Talj“, za koji je igrao dvije decenije, a nedavno je sa kolegama osnovao šahovski klub „Prosvjeta“, ima zvanje Učitelj šaha i titulu majstora kandidata u šahu.

Član je Udruženja književnika Crne Gore , Književnog društva „Njegoš“ i Udruženja novinara Crne Gore.

Živi u Podgorici.