Foto: Nikola Todorović

Riječ je o djelu za koje je građu prikupio i priredio dr Antal Molnar (1969), eminentni istoričar iz Mađarske, koji se već dugi niz godina bavi crkvenom istorijom balkanskih naroda, a posljednjih trideset istražuje arhive Vatikana.

Prevod latinskih i italijanskih izvora su uradile dr Milica Kisić, dr Dejana Vasić i Sandra Dučić. Izdavač je Istorijski institut Univerzitet Crne Gore u saradnji sa Istorijskim institutom Mađarske.


Foto: Nikola Todorović

Govoreći o ovom djelu profesor Žarko Leković kazao je da je proučavanje srednjovjekovne istorije Crne Gore još uvijek nepotpuno, te ukazao da se naučni napredak može ostvariti cjelovitijim objašnjenjem pojedinih istorijskih procesa, a prije svega publikovanjem novih istorijskih izvora.

„Zbirka dokumenata koja je pred nama osvetljava i međuetničke i međukonfesionalne odnose na prostoru savremene Crne Gore. Naučni pomaci o ovim odnosima će biti od pomoći za njihovu analizu, u prvom redu savremenim istraživačima srednjovijekovne istorije Crne Gore i istorije ranog novog vijeka. Ova informativno bogata istorijska dokumenta govore i o državnom i društvenom razvoju Crne Gore. Iako nisu nastajala radi zapisivanja istorije, niti se na nju prevashodno odnosila, ovakva vrsta istorijskih dokumenata imala je krupan uticaj na formiranje istorijske prepoznatljivosti Crne Gore u evropskim okvirima. Imajući u vidu relativno mali broj sačuvanih dokumenata, naročito do 19. vijeka, istoriografija o srednjovijekovnoj istoriji Crne Gore nužno preferira korišćenje građe iz evropskih arhiva, posebno onih iz bliskog susjedstva. Bez dokumenata iz današnje Italije, Vatikana, Turske i Rusije nije moguće dati odgovore na brojna pitanja iz istorije Crne Gore. Korišćenje ovih izvora zavisi i od stepena njihove dostupnosti istraživaču. Knjiga koja je pred nama može se smatrati nastavkom projekta „Monumenta Montenegrina Vaticana“, odnosno publikovanja dokumenata iz ranijeg perioda 16, 17, 18. ili 19. vijeka. Takav pristup je osnova za ustanovljenje posebne serije vatikanskih dokumenata u okviru pomenutog glavnog projekta. Ova zbirka otvara prostor za novu seriju publikovanih vatikanskih dokumenata, jer na prostoru današnje Crne Gore tokom srednjeg vijeka, a ni kasnije do početka perioda moderne istorije, nije postojao organizovani rad na prikupljanju i čuvanju dokumenata, a da ne govorimo o njihovom publikovanju“, istakao je on.


Foto: Nikola Todorović

Kancelar Kotorske biskupije, Don Robert Tonsati naglasio je da je Kotorska biskupija, sa svojim neprekinutim trajanjem čiji se početak podudara sa prvim širenjem hrišćanstva iz današnje Italije na istočnu obalu Jadrana, ne samo duhovna i vjerska institucija, već i čuvar istorijskog pamćenja, izuzetno bogate kulture i kulturne baštine. Arhivska građa Biskupije, kako je kazao, nezaobilazan je i jedinstven izvor za proučavanje crkvenih i svjetovnih prilika Crne Gore i šireg geopolitičkog konteksta.

„Ova večer je posvećena izdanju koje će omogućiti istraživačima povijesti i povijesti umjetnosti neke nove uvide. Doduše, to su fragmenti i fragmentarni uvidi koji imaju svoje pandane u drugim dokumentima, ali su izuzetno važni. To je dokumentacija koja je specifična, možemo slobodno reći tipska, ali je važna za bolje poznavanje prilika Katoličke crkve, njezinih vjernika, društva, društvenih dinamika, u periodu od 116 godina. Osobno, kada sam čuo da je zbirka ovih izvještaja objavljena, malo sam ostao iznenađen, jer radi se o dokumentima koji se ništa manje ne tiču Kotorske biskupije, nego što se tiču povijesti današnje Crne Gore, a tim više što su kotorski biskupi, odnosno njihovi delegati, autori ovih dokumenata. Arhivi u kojima se oni danas čuvaju zapravo su mjesta njihove pohrane, ali nisu mjesta provenijencije. Dakle, to su dokumenti koji na neki način govore o Kotoru. Umberto Eko kaže da je jedina stvar koju pišemo za sebe šoping lista, a da sve drugo pišemo sa ciljem da nas neko čuje. Tako i ovi dokumenti zapravo govore o onome što su kotorski biskupi po svojim obavezama htjeli komunicirati Svetoj Stolici. Meni je zaista drago da je ovo izdanje, koje je iziskivalo veliki napor, ugledalo svjetlost dana“, kazao je Don Tonsati.


Foto: Nikola Todorović

Istoričarka Katarina Mitrović napomenula je da prirediti kritičko izdanje građe nije nimalo lak posao, jer treba pronaći dokumente u registrima, vrlo pažljivo ih pročitati i transkribovati i komentarisati.

„Doktor Antal Molnar je to savršeno uradio. Treba da kažemo da je on redovni profesor rane moderne istorije na Univerzitetu „Lorand Etvoš“ u Budimpešti, da je od 2019. godine direktor Istorijskog instituta Mađarske akademije nauka i takođe član institucije Academia Hungarica koja postoji u Vatikanu. Jedan izuzetan čovjek, prije svega ekspert za odnose ugarskih kraljeva i Svete Stolice, ali s obzirom da dobro poznaje prostore Panonije, isto tako dobro poznaje naše prostore. Ja bih da objasnim i šta to znači „ad limina“. To su, bukvalno prevedeno, „pragovi apostola“. Odnosno, radi se o crkvama Svetog Petra u Vatikanu i Svetog Pavla izvan zidina. To su dvije papske bazilike, ali njih je podigao Konstanin Veliki, a osvećenje obavio papa Silvester između 324. i 330. godine. I taj papa Silvester je onaj papa koji je krstio cara Konstantina. Ove dvije crkve su za univerzalno hrišćanstvo među najvećim svetinjama, a Stefan Nemanja je dok je gradio Studenicu u više navrata ove dvije crkve obdario i njegov sin Stefan Prvovjenčani to pominje sa velikim ponosom“, kazala je Mitrović.


Foto: Nikola Todorović

Tokom večeri Don Robert Tonsati pohvalio je plodnu saradnju Kotorske biskupije sa Narodnom bibliotekom Budve, koja se, kako je istakao, u posljednjih par godina ostvarila u digitalnoj publikaciji spisa iz Biskupskog arhiva u Kotoru.

Moderatorka programa bila je Stanka Rađenović Stanojević iz Narodne biblioteke Budve.

Program sedmog Festivala „Ćirilicom“ biće nastavljen večeras kada će na trgu između crkava sa početkom u 21 sat biti izvedena predstava „Čovjek visine“ o mitropolitu crnogorsko-primorskom Mitrofanu Banu (1841-1920). Autorka teksta je Ana Đorđević, režiju potpisuje Jana Maričić, a u predstavi igraju Nebojša Milovanović i Bojan Žirović. Predstava je koprodukcija Narodne biblioteke Budve i izvršne produkcije beogradskog BEOART-a. Premijerno je izvedena prošle godine upravo kao posljednji program Festivala „Ćirilicom“.

Festival „Ćirilicom“ organizuju Narodna biblioteka Budve i Udruženje izdavača i knjižara Crne Gore, a pokrovitelj manifestacije je Turistička organizacija opštine Budva. Sedmo izdanje na programu je do 13. septembra.