U hramovima pravoslavne crkve danas se obilježava Đurđic. To je jedna od najčešćih slava srpskih porodica.

Svetog Georgija crkva pominje kao velikomučenika i borca za hrišćanstvo. Sveti Georgije, koji je kao Hristov vojnik odbio poslušnost caru Dioklecijanu, velikom progonitelju hrišćana, izjavivši da se ne plaši da umre za svoju vjeru, pogubljen je 303. godine.

Propovijedao je novozavetnu vjeru i, po predanju, čak je i carevu ženu Aleksandru uspio da preobrati u hrišćanstvo.

Oboje su osuđeni na smrt odsjecanjem glave, a predanje kaže da je carica preminula prije izvršenja carske naredbe.

Na pravoslavnim ikonama i srednjovekovnim freskama, Sveti Đorđe je predstavljen kako na konju, u vojvodskom odelu sa krstastim mačem, ubija aždaju, koja je simbol paganske vjere. Na ikonama za praznik, Đurđic se predstavlja kao pješak u stojećem stavu sa kopljem ili mačem u ruci.

U pravoslavnim manastirima, Sveti Georgije je prvi u redu svetih ratnika sa štitom i krstastim mačem.

Sveti Georgije je veoma poštovan u našem narodu i slavi se dva puta godišnje. Jednom 16. novembra kao praznik prenosa moštiju svetitelja, Đurđic, i drugi put 6. maja kada se obilježava dan njegove smrti, Đurđevdan.